"Bu hayat senin dedi bir gün bir bilge kişi. Sen de nereden çıktı dedi adam, ne kadar da ukala görünüyorsun. Bu hayat senin diye yineledi bilge, kendini kandırma boşuna, baksana daha mavi kuşun anlamını bilmiyorsun. Adam bilgisayarının sözlük programına girdi, bu onun hayatının lügatıydı...Mavi kuş!...Mavi kuş...Hayret böyle bir kelime yoktu.
Sonra deniz kabuğu, gözyaşı... Bunların hiç biri lügatinde yoktu...Olsun, dedi, yine de bu hayat benim değil!...Baksana her sabah çayımı içtiğim fincan aynı...Aynı yoldan gidiyorum işime, üstelik altına imza attğım evrak bile aynı...
Aynı hayat...aynı yüzler...aynı gözler...aynı kıskaçlar...aynı kafesler...aynı alıntılar...aynı emanetler...aynı maskeler...aynı sürüler...aynı aforizmalar...aynı müzikler...aynı reddedişler...aynı kabullenişler...aynı aşklar... aynı ihanetler...aynı filmler...aynı şiirler...
Bıktım artık alın bu aldatmacayı verin benim hayatımı..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder